Silencio: restaurante Toto (Barcelona)



Leer un post más reciente del Toto
Me han pedido que no hable de ello todavía y no voy a hacerlo. Pero, ya lo dije en uno de mis posts pasados: «Atención: son los Schilling del 2011, tiempo al tiempo.» Ya ha llegado ese momento. Han pasado exactamente 16 meses desde aquellas palabras y acaban de hacer un enorme desembolso. ¡En plena crisis! Son mis ídolos.

Lo más embarazoso de ayer: llevo confundiéndole por una altiva y enérgica francesa desde mi primer encuentro, cuando su origen es bien distinto. «Que curiosa inspiración para el concepto del Toto, con la buena cocina que tenéis en Francia» -le dije, convencido todavía de mi errónea asunción. Ella me miró con forazada sonrisa y preguntó sin esperar respuesta: «Por qué dises (sic) eso, yo no soy fransesa (sic).» Mil disculpas, dichosos estereotipos. Ya está corregido en los posts de Manitas.

Espero comentar pronto el Toto aquí en Manitas, aunque insisten en invitarme y yo, cuando me invitan, me cuesta escribir. Es un compromiso, sobre todo si no me convenciese. Podría ser una buena ocasión para conocer personalmente a Ricard Sampere, a ver si lee estas líneas y se anima a acompañarme. Por el momento, Lázaro Rosa-Violán acaba de sumar otro project a su magnífico book.

Apertura inminente: Toto, c/ Valencia, 246 (Barcelona). Tf. +34 93 467 67 29

4 comentarios en “Silencio: restaurante Toto (Barcelona)

  1. Bon dia. Ja vaig respondre ahir, però veig que el missatge no va quedar enregistrat.
    En primer lloc gràcies per referenciar-me en el post. Jo també m’agradaria que ens coneixessim personalment i poder parlar en directe.
    Però em passa com tu amb el tema de les invitacions als restaurans. Jo diria que encara em passa més greu a nivell de que em produeixen al·lergia.
    Al principi vaig «aceptar» alguna amb la condició de que pagava la meva consumició, però va ser pitjor el remei que l’enfermetat, doncs la comèdia era la mateixa, a sobre pagava i en més d’alguna ocasió a sobre m’arribaven crítiques per part de blogaires que veien perillar el «xollo» de les invitacions i fins i tot d’algun restaurador que a sobre anava d’ofès per no haver acceptat la seva invitació.
    Per aquest motiu faig la meva ruta de restaurants al meu aire i sempre en total anonimat. I et puc dir per exeperiència que tot i tenir la meva foto al blog, no em reconeixen mai. I el meu tracte esquerp en front de desconeguts, ajuda al tema.
    Una abraçada…!!

    1. Hola Ricard, perdona el retraso. He tenido una semana de las ajetreadas. Estoy totalmente contigo, es un compromiso. Si voy, luego no podré escribir y quedaré peor. Haré caso de tus siempre buenos consejos. Seguro que coincidimos un día por ahí. Que tinguis un molt bon cap de setmana. Salutacions i fins aviat!

  2. Pues yo voy esta noche…

    El otro día estaba comprando en Crustó y escuché hablar de la inminente apertura de TOTO. No sabía de que se trataba hasta que “la no francesa» (encantadora, por cierto) se prestó a mostrarnos el nuevo restaurante que van a inaugurar. Como soy fan de descubrir lugares nuevos me apunté rápidamente y lo que vi me gustó: la decoración que recuerda mucho a Chez Coco aunque con un toque más acogedor, la cocina vista, el florista dando sus toques finales a unos jarritos con plantas aromáticas, etc. Todo ello, sumado al movido ambiente pre-apertura y el estilo de comida que sugieren, hizo que reservase mesa para hoy.

    A ver si hay suerte y además de una primera buena impresión, disfruto de una buena cena y ese toque especial que me anime a recomendarlo a mis amigos.

    Saludos!

    1. Hola Maite,

      Gracias por comentar y atreverte a probar. Disculpa el retraso en la publicación de tu aportación; he tenido una semana muy estresante y me he tomado unos días de descanso de pantalla. Justamente hace una hora me ha llamado Rafael Campos al móvil animándome a probarlo. Tengo ganas también, porque aprecio un montón el atrevimiento del matrimonio Ronit-Campos. Quién ya ha hecho caja en el local es Lázaro Rosa-Violán, un arquitecto-decorador de una efectividad indudable. No me extraña que te haya hecho efecto el ambiente; es un mago hasta el punto de hacerte olvidar de qué va realmente la visita.

      Ya comentarás qué tal ha ido. Espero poder ir también pronto, aunque intentaré hacerlo de incógnito. No quiero que me descubran, de lo contrario me costará mucho escribir y me sentiré en un compromiso. Así que encantado de leer tu experiencia.

      Un saludo y buen provecho!

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.